غزل 9

تنها ترینم ، همدم تنهایی ام باش

تا اندکی تنهای تنها جان بگیرد

بگذار با عطر حضورت آسمانم

بغضش تَرَک بردارد و باران بگیرد

بگذار تا این التهاب موج و دریا

آرامشم را با کمی توفان بگیرد

گرمای آغوش تو تنها می تواند

روح مرا از فصل یخبندان بگیرد

تنها منم ، تنها تویی ، اما خدا هست

تا پنج کفر از پنجه ی  شیطان بگیرد

تقدیر این بوده است و از آن چاره ای نیست

تا پیکرم این درد بی درمان بگیرد

مانند بادی بی سر و سامانم ای دوست

ای کاش سر گردانیم پایان بگیرد.سیامک روشن